Pierwsza eksplozja (test Able) miała miejsce 1 czerwca 1946. Saratoga przetrwała ją mimo lekkiego uszkodzenia wysepki przez falę uderzeniową i pożaru odeskowania pokładu lotniczego. Druga eksplozja (test Baker) 25 lipca okazała się dla niej fatalna. Umieszczony na głębokości 27 metrów ładunek detonował w odległości 370 metrów od okrętu, częściowo wyrzucając go z wody, deformując kadłub i znosząc większość komina. "Sara" zatonęła krótko później i przez ileś lat pozostawała praktycznie niedostępna z powodu skażenia promieniotwórczego.

Wykreślona ostatecznie ze składu floty 15 sierpnia 1946 roku Saratoga nie jest głębokim wrakiem - najwyższy jego punkt znajduje się około 15 metrów pod powierzchnią, co ma oczywiście swoje konsekwencje, związane głównie z względnie szybkim rozpadem konstrukcji w ciepłej, bogatej w tlen i poddanej falowaniu wodzie. Publikowane co parę lat raporty podsumowują aktualny stan wraku i uprzedzają, że w przeciągu kilkunastu lat kadłub może zacząć się zapadać.

Póki co jednak wrak Saratogi stał się atrakcją turystyczną. Jest jednym z czterech wraków lotniskowców dostępnych dla nurkowania rekreacyjnego (obok Hermesa w pobliżu Cejlonu, zatopionego celowo u brzegów Florydy lotniskowca Oriskany oraz - od 2019 roku - Grafa Zeppelina na Bałtyku). Atol został otwarty dla turystów 1996 roku, z przerwą w latach 2008-11, przy czym dostępne są dla nurków także pancerniki Nagato i Arkansas.