SMS Brummer (1916)
l
 
Indeks

Aktualnosci
Capital Ships

Nieco historii
Utracone K

Aboukir
Adm. Graf Spee
Adm. Nachimow
Alb. da Barbiano
Alb. da Giussano
Alm. Oquendo
Amphion
Argyll
Armando Diaz
Ashigara
Astoria
Atlanta
Black Prince
Blas de Lezo
Blücher (1908)
Blücher (1937)
Bremen
Brummer
Canberra
Card. Cisneros
Cassandra
Cezare Rossarol
Charleston
Charybdis
Chokai
Cöln (1909)
Cöln (1916)
Cressy
Cristóbal Colón
Curacoa
Curlew
Czerw. Ukraina
Defence
De Ruyter
Dmitrij Donskoj
Dragon
Drake
Dresden (1907)
Dresden (1917)
Durban
Edinburgh
Elbing
Emden
Exeter
Falmouth
Frankfurt
Frauenlob
Friedrich Carl
Furutaka
G. d. Bande Nere
Gius. Garibaldi
Haguro
Hampshire
Helena
Hermes
Hogue
Houston
Huron
Indianapolis
Infanta M. Teresa
Java
Jingyuan
Jintsu
Juneau
Kaiser Joseph I
Karlsruhe
Kinu
Kléber
Komintern
Königsberg
Krasnyj Kawkaz
Kuma
Kumano
Ladoga
Maine
Mainz
Manchester
Maya
Midilli
Mogami
München
Nachi
Neptune
Northampton
Nürnberg (1916)
Pallada
Pathfinder
Penguin
Perth
Pioneer
Prinz Adalbert
Prinz Eugen
Quincy
Raleigh
Rochester
Rostock
Sakawa
San Diego
Scharnhorst
Schurz
Strasbourg II
Sydney
Thames
Undine
Vincennes
Vizcaya
Warrior
Wiesbaden
Wilkes-Barre
Zenta
Zhiyuan

Położenie stępki 24.04.1915
Wodowanie 11.12.1915
W służbie od 02.04.1916
Modernizacje -
Zatopiony 21.06.1919
Typ Brummer, liczba jednostek w typie 2
Wyporność 4 385, pełna 5 856 ts
Wymiary d-140,4 s-13,2 z-6 m
Uzbrojenie 4x150, 2x88 mm
Pancerz pb 40, pp 15 mm
Prędkość maks. 28 w
Załoga 475

l

SMS Brummer w wpływający do Rosyth, 21 listopada 1918
Picture: Imperial War Museum, #SP 2711 via Wikipedia
Dwa szybkie krążowniki minowe typu Brummer powstały jakby poza zwykłą linią rozwojową niemieckich lekkich krążowników. Ich budowa wynikła po pierwsze z potrzeby chwili (w momencie wybuchu Wielkiej Wojny Kaiserlishe Marine miała tylko dwa stare krążowniki zaprojektowane specjalnie do operacji minowych) oraz niecodziennej okazji, związanej z konfiskatą zamówionych przez Rosję turbin, które miały zostać zamontowane na krążowniku liniowym Nawarin (jednym z czerech typu Borodino, żaden z nich nie został ukończony). Projektanci otrzymali zadanie "obudowania" zestawu kotłów i turbin krążowniczym kadłubem, z czego w pełni się wywiązali. Dodatkowo zadbano o upodobnienie sylwetek nowych okrętów do brytyjskich lekkich krążowników typu Arethusa, co miało ułatwić im działanie w pobliżu angielskich wybrzeży (ostatecznie pomalowano je nawet typowym dla Royal Navy odcieniem ciemnoszarej farby). Oba, i Brummer i Bremse, były budowane bardzo szybko, wchodząc do służby około roku po położeniu stępki.
l
Wprawdzie każdy z dwóch okrętów mógł zabrać do 400 min, rzadko zdarzało im się działać w charakterze krążowników minowych. Obwa trafiły to składu Hochseeflotte (przy czym gotowy już wiosną Brummer nie wziął udziału w bitwie jutlandzkiej). Dopiero w styczniu 1917 otrzymały zadanie postawienia zagrody minowej w okolicy Wysp Wschodniofryzyjskich, zaś w październiku wyznaczono je do zaatakowania jednego z norweskich konwojów, z czego skrupulatnie się wywiązały, topiąc dwa brytyjskie niszczyciele i dziewięć z dwunastu jednostek handlowych. Był to ich największy i po prawdzie jedyny sukces bojowy. W późniejszym okresie zastanawiano się nad wysłaniem obu jednostek, szybkich i dysponujących dużym zasięgiem, w rejon Azorów na Atlantyku, zrezygnowano jednak z tego planu przez trudności z ewentualnym bunkrowaniem na pełnym morzu.
Pod sam koniec wojny Brummer został wyznaczony do udziału (wraz z całą niemal czynną Kaiserliche Marine) w wielkiej operacji zamierzonej na sprowokowanie Grand Fleet do walnej i krwawej bitwy, której wynik poprawiłby pozycję przetargową Niemiec podczas rokowań pokojowych. Bunty marynarskie uśmierzyły jednak te plany i ostatecznie oba krążowniki zostały internowane w Scapa Flow, gdzie miały oczekiwać na ustalenia traktatu wersalskiego. Ponieważ nikt nie łudził się, że zwycięscy alianci zezwolą flocie na powrót na kraju, zdecydowano o jej samozatopieniu. Dokonało się to 21 czerwca 1919 roku. Brummer zatonął o 13:05 i nigdy nie został wydobyty, Bremse o 14:30, niemniej on został podniesiony 27 listopada 1929 roku i w następnych latach pocięty na złom.

SMS Brummer w Scapa Flow
Picture: Scapa Flow Wrecks
l
l
Samozatopienie Hochseeflotte w Scapa Flow było największym takim samobójczym gestem w całej nowożytnej historii. Objęło 74 jednostki, z których zdecydowana większość znalazła się na dnie kotwicowiska. Było wśród nich 10 pancerników, 5 krążowników liniowych, 5 lekkich krążowników i 32 niszczyciele. Brytyjczycy zdołali zapobiec zatopieniu tylko części okrętów (z ciężkich jednostek - jednego pancernika). Zalegające w Scapa Flow wraki były później złomowane przez ponad dwadzieścia lat, aż na dnie pozostały tylko te znajdujące się najgłębiej, w tym trzy pancerniki i cztery lekkie krążowniki. Od 1979 roku uznaje się tych siedem wraków za zabytki i otacza ochroną.
l

Kabestan na pokładzie dziobowym SMS Brummer
Picture: Gareth Lock Scapa Flow Wrecks

Dziobowe działo 150 mm SMS Brummer, opadłe na dno
Picture: Bob Anderson Scapa Flow Wrecks
Wrak SMS Brummer spoczął na prawej burcie na głębokości około 35 metrów. Wprawdzie nie został zakwalifikowany do wydobycia, jak stało się to w okresie międzywojennym ze znakomitą większością niemieckich wraków w Scapa Flow, ekipy złomiarskie utorowały sobie ładunkami wybuchowymi drogę do jego maszynowni, co osłabiło strukturę kadłuba w okolicy śródokręcia i przyspiesza obecnie zapadanie się struktury w rejonie kotłowni. Niezależnie od tego stuletni już wrak rozpada się z wolna pod wpływem naturalnych czynników, chociaż wiele jego elementów jest w pełni rozpoznawalnych. W samej maszynowni też można nadal wiele zobaczyć, w tym "rosyjskie" turbiny i przekładnie okrętu.

Wizualizacja wraku SMS Brummer stworzona na podstawie obrazu sonarowego
Picture: 3Deep Media & Scapa Flow Wrecks
Brummer jest jednym z czterech wraków lekkich krążowników znajdujących się w Scapa Flow (pozostałe to Cöln, Dresden i Karlsruhe) i . Podobnie jak inne tamtejsze wraki został w 2017 roku gruntownie zbadany przez archeologów z Orkney Research Center for Archaeology, co pozwoliło na stworzenie szczegółowego obrazu sonarowego. Od 1979 roku jest obiektem prawnie chronionym, co oznacza, iż można do niego nurkować, niemniej zabieranie jakichkolwiek "pamiątek" z wraku czy ingerowanie w jego strukturę jest surowo zabronione.
l
SMS Brummer w Wikipedii
Informacja o wraku i film z nurkowania do niego: Scapa Flow
SMS Brummer na stronie: Michael McFadyen's Scuba Diving Web Site
Opis wraku SMS Brummer: Scapa Flow Wrecks
Wizualizacja 3D wraku SMS Brummer: Serious Animation
l
Copyright © 2019 by Estraven